ATHENS VOICE 1-6-2006, Συνέντευξη

www.athensvoice.gr/93/2844/7/7/7/showdoc.html

Tεχνικές επιβίωσης στο σκληρό κόσμο της αγοράς...
Της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ

Μικρομεσαίοι κυνικοί πωλητές και αδίστακτα στελέχη επιχειρήσεων «ζουν και πεθαίνουν στην Αθήνα» με φόντο το σκληρό μπερδεμένο κόσμο των νέων τεχνολογιών και των σύγχρονων επιχειρήσεων. Αυτό είναι το σκηνικό του “Game Over” (Εκδ. ΚΡΙΤΙΚΗ), ενός βιβλίου που είναι φανερό ότι έχει γραφτεί «από μέσα».
Ποιος είναι όμως ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας Φώτης Καλαμαντής που κατάφερε να γράψει το πιο real life κι ενδιαφέρον βιβλίο του μήνα;
01-06-2006

Το να γράφεις ένα μυθιστόρημα είναι χάσιμο χρόνου;
Το να έχεις ένα μυθιστόρημα να γράψεις και να μην το γράφεις είναι χάσιμο χρόνου. Και για τον συγγραφέα, αν το υλικό υπάρχει, κάθε λεπτό που περνάει χωρίς να αποτυπώνονται λέξεις στο χαρτί, αυτό είναι χάσιμο χρόνου.
Πώς αποφασίσατε να γράψετε μυθιστόρημα;
Πάντα έγραφα και κάποια στιγμή αποφάσισα να το κάνω καλά. Το αποφάσισα γιατί ήμουν βέβαιος ότι είχα τι να πω κι ότι μπορούσα να το κάνω με τρόπο ώριμο και ρεαλιστικό που δε θα αναδίδει αίσθηση πρωτόλειου. Και ήμουν σίγουρος ότι το υλικό του GAME OVER έχει έντονο ενδιαφέρον, αφού αφορά τις νέες τεχνολογίες, το πιο περιπετειώδες κομμάτι της σύγχρονης ζωής τα τελευταία χρόνια, που ενώ εξελίσσεται συνεχώς γύρω μας και έχει αρχίσει ήδη να αποκτά μια ιστορικότητα, παρ’ όλα αυτά δεν έχει ακόμη περιγραφεί σχεδόν καθόλου ή περιβάλλεται από έναν εν πολλοίς ανακριβή μύθο!
Το βιβλίο μοιάζει να περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία. Ο κεντρικός ήρωας, ο Βασίλης, είστε εσείς ή δημιουργήσατε ένα χαρακτήρα από το μηδέν;
Ο Ian Fleming που έγραψε τον James Bond εργάστηκε για τις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι, όπως ο ήρωάς του, τελείωνε τη μέρα του σε ένα ταχύπλοο αγκαλιά με την Ούρσουλα Άντρες και με φόντο το ηλιοβασίλεμα στις Μπαχάμες! Ο ήρωας του βιβλίου μου ζει πράγματα που έχω ζήσει εγώ όπως και πράγματα που έζησαν κάποιοι φίλοι, και δεν του συμβαίνει τίποτα που δεν μπορεί να συμβεί σε κάποιον σήμερα. Άλλωστε αυτός δεν είναι ο ρόλος της λογοτεχνίας; Να προσφέρει καταστάσεις και χαρακτήρες αναγνωρίσιμους, αλλά όχι αναγκαστικά πραγματικούς!
Ένα πράγμα που μου άρεσε στο βιβλίο είναι ότι μοιάζει σαν εγχειρίδιο του «καλού πωλητή», το γράψιμό σας είναι άμεσο, ρεαλιστικό, απρόβλεπτο όπως και οι «πωλήσεις». Τα έχετε ζήσει όλα αυτά που περιγράφετε;
Μερικά ναι, τα έχω ζήσει και άλλα τα έχουν ζήσει –και τα ζούν- ένα πλήθος φιλότιμων ανθρώπων, νέων κυρίως, σε μια χώρα που η παραγωγή έχει υποχωρήσει δραματικά προς όφελος της αγοράς υπηρεσιών.
Θα θέλατε να ζήσετε μόνο από τη συγγραφή βιβλίων ή θα εξακολουθήσετε να ασκείτε το επάγγελμά σας; (ποιο είναι αυτό;)
Εργάζομαι σε εμπορικό τμήμα μιας μεγάλης εταιρίας νέων τεχνολογιών. Είμαι ενθουσιασμένος με τη δουλειά μου γιατί οι νέες τεχνολογίες κατεδαφίζουν συστηματικά τον 20ο αιώνα χτίζοντας στη θέση του τον 21ο, μέσα από μια διαδικασία που δεν είναι αναίμακτη και ενέχει όλα τα ανατρεπτικά συστατικά της ρήξης, κι αυτό το βρίσκω συναρπαστικό!
Θα συνεχίσω να γράφω λοιπόν βιβλία, επειδή απολαμβάνω το γράψιμο, χωρίς να έχω αναγκαστικά στόχο να ζήσω από τη συγγραφή.
Ο ήρωάς σας έχει λίγο πολύ μια φιλοσοφία τύπου «γενιά Πολυτεχνείου». Ο κόσμος -real life- που αντιμετωπίζει είναι ο κόσμος του marketing. Εσείς έχετε κάποια προσωπική φιλοσοφία;
Πιστεύω ότι ζούμε σε μια εντυπωσιακή εποχή και τα τελευταία 10 χρόνια ήταν ιδιαίτερα θεαματικά! Μέσα σ’ αυτά άλλαξε η χιλιετία, ο καπιταλισμός ξαναβαφτίστηκε και τώρα λέγεται «παγκοσμιοποίηση» και «οικονομία της αγοράς» και οι νέες τεχνολογίες διήθησαν αποφασιστικά όχι μόνο τον τρόπο ζωής αλλά και σκέψης. Θεωρώ ότι είναι μεγάλη επιτυχία και προκλητικός στόχος να ισορροπεί κανείς επιδέξια στην κόψη: Αφομοιώνοντας χωρίς συμπλέγματα τον νέο τρόπο ζωής, μη διστάζοντας να τον αποκαλέσει life style, και εφαρμόζοντας σ΄αυτόν κώδικες συμπεριφοράς που του υπαγορεύει η εσωτερική του συγκρότηση. Πιστεύω ότι οι «Οδηγίες Χρήσης» στην εποχή μας πρέπει οπωσδήποτε να ξαναγράφονται κάθε μέρα, όμως αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, θέλει εξάσκηση. Όσο για το «γενιά Πολυτεχνείου» ο ήρωάς μου θα γινόταν πολύ σκεπτικός ακούγοντας τον όρο…
Οι πωλήσεις είναι κάτι ανάμεσα σε παιχνίδι και επάγγελμα; Η συγγραφή το ίδιο; Είναι χρήσιμες για τον συγγραφέα οι «τεχνικές» πωλήσεων για να προωθήσει το βιβλίο του;
Να μια χαρακτηριστική ευκαιρία ανάδειξης των business rules! Οι ιδιότητες της παραγωγής, του μάρκετινγκ και των πωλήσεων δεν πρέπει να συγχέονται. Ο συγγραφέας είναι η «παραγωγή» και με την προϋπόθεση ότι δεν έχει γράψει κάτι κατά παραγγελία, μαστορεύει το έργο του και επαφίεται για τα υπόλοιπα στις ικανότητες του εκδότη του που θα φροντίσει για την προώθηση του βιβλίου – «προϊόντος». Υπάρχουν βιβλία με «ενσωματωμένο» κάποιο μάρκετινγκ, γραμμένα για να καλύψουν διαπιστωμένες ανάγκες μιας συγκεκριμένης αγοράς, όμως για το GAME OVER ο συγγραφέας ορκίζεται ότι δεν υπήρχε καμία τέτοια πρόθεση!
Ο Βασίλης όσο κι αν κριτικάρει τον «χύμα» κόσμο των πωλήσεων, δείχνει και μια τρυφερότητα γι’ αυτόν, για τους πωλητές. Αξίζουν την τρυφερότητά μας;
Ο Βασίλης πιστεύει ότι οι πάντες αξίζουν την τρυφερότητά μας και νιώθει τρυφερότητα για τους πωλητές, για τους συνεργάτες, για τον περίγυρο όλο, ακόμη και για τον πιο ευρύ, όπως για τους άγνωστους, εργατικούς ανθρώπους που περπατάνε σκυφτοί στην Ομόνοια με μια σακούλα ψώνια μασουλώντας μια τυρόπιτα. Αλλά αυτό δεν είναι επεξεργασμένη στάση ζωής. Είναι αποτέλεσμα του εσωτερικού εξοπλισμού του καθένα, του ανθρωπισμού και της ευαισθησίας της ψυχής του. Και ο Βασίλης είναι ευαίσθητος χωρίς να χάνει την εστίαση στα σκληρά γεγονότα! Αυτό μάλλον είναι και το χαρακτηριστικό που κάνει το Βασίλη ενδιαφέροντα ήρωα πολλαπλών «αναγνώσεων»…
Είναι σαν μια επίθεση στον άγριο κόσμο της αγοράς και των εταιρειών; Τελικά αυτός είναι ο κόσμος μας;
Όχι, δεν είναι επίθεση στον κόσμο της αγοράς. Είναι λάθος να αποδίδονται στις εταιρίες οι στρεβλώσεις και οι αδικίες που προφανώς πρέπει να καταλογιστούν στις κυβερνήσεις. Οι εταιρίες έχουν συσταθεί για να παράγουν κέρδος με τους όρους που θέτουν οι νομοθεσίες κι όποια εταιρία δεν κάνει ακριβώς αυτό είναι κακή εταιρία και δεν θέλουμε να δουλεύουμε γι’ αυτή! Και οι τίμιοι και σοβαροί παίκτες είναι αυτοί που παίζουν σύμφωνα με τους κανόνες, έχοντας παράλληλα γνώμη γι αυτούς. Τέτοιος παίκτης είναι ο Βασίλης: Δεν απορρίπτει την εποχή του αλλά δεν δέχεται να υπογράψει συλλήβδην κι όλες τις συμβάσεις που του παρουσιάζει η εποχή αυτή.
Ο ήρωας «διαλέγει» κόσμο;
Ο Βασίλης δεν θέλει να διαλέξει κόσμο, θέλει να είναι ο μαέστρος της ισορροπίας! Με τα δύσκολα τα ‘χει βάλει ο Βασίλης, δεν βρίσκετε;