ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ GAME OVER από τον ΓΙΩΡΓΟ ΝΑΘΑΝΑΗΛ

Τα μεταξωτά βρακιά της πληροφορικής...

Game Over, Φώτης Καλαμαντής
Εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ

"Το Game Over διαβάζεται ευχάριστα και κρατάει την προσοχή του αναγνώστη. Έχει όμως και άλλες αρετές, ειδικά για πρώτο βιβλίο. Αποτυπώνει πολύ καλά τον χώρο της Πληροφορικής στην Ελλάδα, και ιδιαιτέρα τις εταιρίες που μεγάλωσαν εκείνη την περίεργη περίοδο, πήραν έργα διαθέτοντας ελάχιστη υποδομή, και έκαναν τζίρους. Παρουσιάζει επίσης ανάγλυφα όλα εκείνα τα στελέχη που ξαφνικά βρέθηκαν με παπούτσια δύο νούμερα μεγαλύτερα.
..........................
Γρήγορος ρυθμός, χιούμορ, και αναπόληση της παλιάς, καλής εποχής – τότε που ο συνδικαλισμός χρωμάτιζε την φοιτητική ζωή -- συνθέτουν τον καμβά του Game Over."

(Διαβάστε όλο το κείμενο στο
http://gnathanail.blogspot.com/2007/02/blog-post_14.html)

ΤΑ ΝΕΑ (ΒΙΒΛΙΟΔΡΟΜΙΟ), 21-10-06, ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΤΑ ΝΕΑ - ΒΙΒΛΙΟΔΡΟΜΙΟ - 21/10/06
Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΕΣΜΑΖΟΓΛΟΥ

Μπορεί ένα μυθιστόρημα χωρίς σπουδαίες λογοτεχνικές αξιώσεις και αρετές να έχει ενδιαφέρον; Ναι, υπό ορισμένες προϋποθέσεις: το περιεχόμενο να σε κεντρίζει, να σε τροφοδοτεί με πληροφορίες, υλικό βιωματικό ή και ευρύτερα κοινωνικού ή οικονομικού χαρακτήρα. Κάτι τέτοιο συμβαίνει με το μυθιστόρημα του Φώτη Καλαμαντή με ήρωα έναν... γιαποχίπη που του μοιάζει.

ΑΝΤΙΤΕΤΡΑΔΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

ΑΝΤΙΤΕΤΡΑΔΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Οκτώβριος 2006

Απολαυστική εξιστόρηση της εμπλοκής ενός σαραντάχρονου άνδρα στο άνευ όρων και ορίων κυνήγι του εύκολου κέρδους, με όχημα τις υπηρεσίες προβολής στο Ίντερνετ και φορέα μια εταιρεία κομπιναδόρων, που εκμεταλλεύεται στο έπακρο τη δίψα μικρών εταιρειών και ελεύθερων επαγγελματιών για προβολή στο διαδίκτυο. Σε πλήρη ταύτιση με το νέο του ρόλο, τον οποίο ανέλαβε κατά τα κελεύσματα μιας μικρής αγγελίας, ο πρωταγωνιστής αναδεικνύεται σε πρωταθλητή της εταιρικής κομπίνας, εισπράττοντας άμεσα τα γενναία χρηματικά αντίτιμα των υπηρεσιών του και μακροπρόθεσμα τις – ουκ ολίγες – συνέπειες των επιλογών του: συνέπειες υλικές, συνειδησιακές, συναισθηματικές, κ.ο.κ.. Ρέουσα ρεαλιστική γραφή, παιγνιώδης διάθεση και ικανοποιητική πλοκή, σχετικά αναμενόμενη ωστόσο η τελική έκβαση των πραγμάτων. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ένα πρωτόλειο που αποδεικνύει τη συγγραφική δεξιότητα του Καλαμαντή και μας επιτρέπει να αναμένουμε από αυτόν μια ακόμη εντελέστερη συνέχεια στο χώρο της σκωπτικής λογοτεχνίας, ενός είδους που πολλά μπορεί και πρέπει να δώσει στην κοσμογνωσία και αυτογνωσία μας, εν μέσω άτακτων, νεοταξικών καιρών.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΛΜΟΥΖΟΣ (2)

Ευχαριστώ πολύ όσους είχαν την καλωσύνη να συμμετάσχουν! Μετά από 40 μέρες στον αέρα, το Poll «ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΛΜΟΥΖΟΣ» αποσύρθηκε. Τα αποτελέσματά του είναι τα παρακάτω, όπως μπορείτε να τα δείτε και στη σελίδα του POLL από το ομώνυμο Link που υπάρχει δεξιά.

Ρομαντικός κι ανεύθυνος τυχοδιώκτης 9 votes
Ήρωας της εποχής του 15 votes
Θύμα της ιδεοληψίας του 22 votes
Πρότυπο ανδρισμού και σταθερότητας 8 votes
Υπερφίαλος εγωιστής 6 votes
Ανώριμος κι επιπόλαιος 11 votes
Σύμβολο ανατροπής και αντίστασης 8 votes
«Δεινόσαυρος» 4 votes
Ωραίος τύπος..! 30 votes
Ενδιαφέρον μίγμα ευαισθησίας και κυνισμού 8 votes

Να λοιπόν ποιος είναι ο Βασίλης Δελμούζος!
Ένας αναμφισβήτητα «ωραίος τύπος», θύμα μιας ιδεοληπτικής εμμονής, αλλά και ηρωικώς πεσών μέσα στα θρύψαλα της εποχής του…
Έτσι τον είδαν όσοι κατέθεσαν την άποψή τους για τον ήρωα του GAME OVER, αν και κάποιοι φίλοι επισήμαναν ότι οι προτεινόμενοι χαρακτηρισμοί ήταν μικρότεροι από το φάσμα των γνωρισμάτων του.
Τι να ‘λεγε άραγε ο ίδιος; Ίσως θα κουνούσε σκεφτικός το κεφάλι, προτιμώντας ένα δυό συντομότερους, μάλλον μονολεκτικούς, αλλά απολύτως περιεκτικούς, ορισμούς της προσωπικότητάς του. Οι ορισμοί αυτοί δεν είχαν περιληφθεί στις επιλογές του Poll για διάφορους λόγους...

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΛΜΟΥΖΟΣ ???

Ο Βασίλης Δελμούζος αποτέλεσε σημείο αμφιλεγόμενο για αυτούς που παρακολούθησαν τις ταραχώδεις εξελίξεις μέχρι το τέλος. Δόθηκαν πολλοί χαρακτηρισμοί και πολλές εξηγήσεις της συμπεριφοράς του, θα θέλατε λοιπόν να δώσετε και τη δική σας ;
Οι παρακάτω χαρακτηρισμοί αποτελούν την συνισταμένη των απόψεων που ακούστηκαν, έτσι μάλλον σε κάποιον από αυτούς τους χαρακτηρισμούς συγκλίνει και η δική σας γνώμη..
Αν υπάρχουν αμφιβολίες, έχετε περισσότερες από μία επιλογές...
Φυσικά μπορείτε και να γράψετε τη γνώμη σας, απλά, σαν σχόλιο.

Καθώς οι ημερομηνίες μας ωθούν όλο και πιο βαθιά στο καλοκαίρι, έχουμε κάθε λόγο να δίνουμε στα πράγματα μια φιλοπαίγμονα διάσταση….!! :-)

ΜΟΥ ΓΡΑΦΕΤΕ...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ...

Το βιβλίο το διάβασα ξεκούραστα ...

...μου δημιουργούσε έκπληξη κατά επεισόδια.
Ευχέρεια λόγου, διάλογοι, εξέλιξη...

Θ.Γ.

για μένα το διάβασμα του Game Over ήταν μια απόλαυση!

Δ. Ζ.

Αυτό ήταν… το τέλειωσα!
Σάμπως μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου? ... Πάρα πολύ δυνατό.... το βιβλίο είχε μιαν αλήθεια, δίκαιη.... περιμένω με αγωνία το επόμενο

K.M.

...αξίζουν συγχαρητήρια στον συγγραφέα ο οποίος, πέρα από ένα βιβλίο που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα, δίνει στους αναγνώστες του τις αφορμές και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ενδοσκόπηση...
...το βιβλίο αποτελεί κατά την γνώμη μου το εγχειρίδιο που θα έπρεπε να έχει οπωσδήποτε υπόψη του όποιος ξεκινά την επαγγελματική του σταδιοδρομία...

Θ.Κ.Γ.

Το συναρπαστικό (όπως το είδα ) στο μυθιστόρημα είναι ότι ο συγγραφέας καταφέρνει να αναδείξει ως δίλημμα για τον ήρωά του, το ίδιο εκείνο που, κατά τη γνώμη μου, αποτέλεσε το κεντρικό δίλημμα για πολλούς από εμάς, ίσως και για την κοινωνία μας , αυτή την κρίσιμη δεκαετία. Δηλαδή, της συμμετοχής στα δύσκολα και τα καινούργια...

Δ.Κ.

Έχω την εντύπωση πως διαβάζω ένα από τα πληρέστερα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει εδώ και αρκετά χρόνια. Με έχει ενθουσιάσει το γεγονός πως -επιτέλους- διαβάζω ένα μυθιστόρημα με χαρακτήρες. Ένα μυθιστόρημα δομημένο πάνω στην πραγματικότητα που και κριτική κάνει εφ όλης της ύλης αλλά δεν είναι "αναφορικό".

Ό,τι έχει να πει, το λέει μέσα από την ιστορία του και όχι "¨διδακτικά" ή ρητορικά.

....έχετε γράψει ένα πολύ καλό μυθιστόρημα, ή να το πω και αλλιώς έχετε γράψει (Επιτέλους.!!!!!) ένα πραγματικό μυθιστόρημα, είδος εν ανεπαρκεία στον τόπο μας.

Γ.Π.

….Loipon, to Game over me proselkyse apo tin proti selida, i glossa me ethelxe, tin aisthanthika amesws san diki mou. Lene gia tous diaforous tragoudistes pou perigrafoun to Lebensgefühl tis dekaetias tade. Na loipon, pou yparhei kai to diko mou Lebensgefühl, opws to apodidei o Kalamantis.Ta manatzerilikia den me aggizoun stin proswpiki mou zwi, kalos i kakws den symmetehw s'afta. Fysika, sto Game Over ta parakolouthw me megalo endiaferon…..
….Ean analysw to ergo kata Fourier vrisko mesa toses polles synistwses gemates Ellada, pou isws kai asynaisthita perasan mesa sto ergo.Tha mporousa na analyso ton irwa, ton Vasili….
Δ.Κ.

Από μένα και πάλι ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !
Είναι το πιο ενδιαφέρον και διασκεδαστικό βιβλίο που
διάβασα εδώ και πολύ καιρό (... και πίστεψέ με διαβάζω ΠΟΛΥ !).
Περιμένω το επόμενο !!
Γ.Π.

Σήμερα το πρωί στις 6 η ώρα περίπου τελείωσα το βιβλίο…
…με κράτησε σε εγρήγορση από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα… Β.Λ.

To deytero vivlio ever pou diavazw monokomata (apo 11 pm Kyriakh tou Pasxa ews 6.30 am, Deytera prwi). Eimai sigouros oti paei/8a paei poly kala stis pwlhseis. Pio dynath skhnh to nyxtoperpathma sto parisi … Kata t'alla perigrafei ta pragmata akrivws opws einai... Gia na ma8ainoun kai oi wannabes dhladh :-)
Β.Τ.

...το βιβλίο είναι πολύ καλό και αναμένω υπογραφή στο αντίγραφό μου
Σ.Γ.

…ακόμη και τώρα σκέφτομαι τι να έγιναν όλοι αυτοί οι πωλητές ή γιατί ο Bασίλης επέλεξε να φύγει στο εξωτερικό. Πότε θα σταματούσε να ψάχνεται; Συνεχίστε για να μας δώσετε και άλλα το ίδιο ενδιαφέροντα αναγνώσματα!
Κ.Χ.

Ένα καταπληκτικής δύναμης μυθιστόρημα, με γραφή γεμάτη ζωντάνια που ξαφνιάζει και συγκινεί. Χιουμοριστικό, μα συνάμα βαθύτατα ανθρώπινο, αγγίζοντας πραγματικές καταστάσεις, και προκαλώντας ταυτόχρονα τα συναισθήματά μας, για τα χαμένα όνειρα , και τις αναστολές μας. Το βιβλίο Game Over αποτελεί ένα νοσταλγικό ταξίδι όχι μόνο για όσους στις αναμνήσεις τους κουβαλούν παρόμοιες εικόνες αλλά και για όλους εκείνους που αργά η γρήγορα θα έρθουν σε επαφή με τις καταστάσεις αυτές. Ένα μυθιστόρημα γεμάτο ενέργεια και διάθεση για να ζήσεις την ζωή με τους δικούς σου όρους.
Α.Α.

…είναι όντως η ρεαλιστική περιγραφή του χώρου μας και της πραγματικότητας που κυριαρχεί στις νέες τεχνοκρατικές εταιρίες....
B.K.

I really derived pleasure from reading the book
A.D.

Εξαιρετικό έργο που μπορεί αναμφισβήτητα να συγκινήσει ένα ευρύτατο κοινό..
A.K.

www.ppol.gr, 21-7-06, ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

http://www.ppol.gr/fullarticle.php?id=2402

Game Over

του Δημήτρη Καλουδιώτη

... μου έκανε εντύπωση το βιβλίο (το πρώτο;) του Φώτη Καλαμαντή με τον πολύ ενδιαφέροντα τίτλο Game Over από τις εκδόσεις «Κριτική».

Η ιστορία είναι όντως συναρπαστική, η αφήγηση μοντέρνα, πραγματική. Οι ήρωες είναι οι φίλοι μας.

................................

Μέσα στο μυθιστόρημα παράλληλα ξεδιπλώνεται ένας ολόκληρος κόσμος που τρέχει να προλάβει σε όλες τις γκάμες συμπεριφοράς αλλά και σε όλες τις κοινωνικές κλίμακες.
Και βέβαια οι γυναίκες που περνάνε το δικό τους Ρουβίκωνα, ίσως εκείνες περισσότερο.

...................................

Το συναρπαστικό (όπως το είδα ) στο μυθιστόρημα είναι ότι ο συγγραφέας καταφέρνει να αναδείξει ως δίλημμα για τον ήρωά του, το ίδιο εκείνο που, κατά τη γνώμη μου, αποτέλεσε το κεντρικό δίλημμα για πολλούς από εμάς, ίσως και για την κοινωνία μας , αυτή την κρίσιμη δεκαετία.
Δηλαδή, της συμμετοχής στα δύσκολα και τα καινούργια και όχι της «εύκολης» αποχής με την ταυτόχρονη αγωνία να μην υποκύψουμε στις χυδαίες σειρήνες της υποταγής στα μονοπάτια μιας κοινωνίας που όταν πέφτουν λεφτά -και δεν έχει και προηγούμενη εμπειρία- πνίγεται και σε παρασέρνει. Ο ήρωας μας τελικά με την αταλάντευτη επιμονή του να προτάσσει το ήθος των πραγμάτων αλλά και να πληρώσει, αν χρειαστεί, το νόμισμα, τα καταφέρνει.

...............................

Είναι «ύβρις» η προσπάθεια να μην αποσύρεσαι αποδεχόμενος τη ροή των πραγμάτων και να επιμένεις να βρίσκεσαι στο μάτι του κυκλώνα χωρίς ανάπαυλα, χωρίς τέλος;
Ή είναι το δράμα του σύγχρονου ανθρώπου της εξατομίκευσης που πρέπει να ζει ενεργά, να διακινδυνεύει στις λεγόμενες κοινωνίες του ρίσκου ή διαφορετικά να αποσύρεται στη φονταμενταλιστική αναπόληση...;
Όπως και να 'χει, ο συγγραφέας δίνει την απάντηση που αρμόζει σε μια ιστορία της εποχής μας.
Η μελαγχολία των ορίων κλείνει το ιστόρημα.

Καλό καλοκαίρι...

INDEX, ΙΟΥΛΙΟΣ 2006, ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

index

Φώτης Καλαμαντής
Game Over
ΚΡΙΤΙΚΗ

Ο Βασίλης Δελμούζος είναι ένας σαραντάρης που αγωνίζεται αγάπης αγώνα άγονο, για να σώσει ό,τι αγαπάει και ό,τι πιστεύει από τον τυφώνα που προκάλεσε ο ίδιος ζώντας μέσα στο σκληρό και μπερδεμένο σκηνικό των σύγχρονων επιχειρήσεων και της τεχνολογίας, περικυκλωμένος από αδιάφορους, ανίκανους και αδίστακτους.
Ο Βασίλης Δελμούζος τρέχει να σωθεί από τη σκοτεινή φιγούρα που διασχίζει την πόλη μεταφέροντας τη βαλίτσα με το ανομολόγητο περιεχόμενο.
Ο Βασίλης Δελμούζος κλείνεται στο γραφείο του και αποτυπώνει στον υπολογιστή τα γεγονότα που έχουν στριμωχτεί στο μυαλό του και δεν είναι πια βέβαιος ότι είναι εντελώς φανταστικά.
Ο Βασίλης Δελμούζος αγωνίζεται να βρει τη Νίκη….

Δια χειρός Φώτη Καλαμαντή, του συγγραφέα του έξοχου αυτού κοινωνικού θρίλερ.

ΤΗΛΕΡΑΜΑ, 8-7-2006, ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Τηλέραμα, 8 Ιουλ. '06

GAME OVER
Φώτης Καλαμαντής

Από την ΓΙΟΛΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Μέσα στο σκληρό και μπερδεμένο σκηνικό των σύγχρονων επιχειρήσεων και των νέων τεχνολογιών ο 40χρονος ήρωας αφοσιώνεται στη δική του προσωπική μάχη αγωνιζόμενος να σώσει ό,τι αγαπάει από την καταστροφή που ο ίδιος προκάλεσε. Εφιάλτης του, μεταξύ άλλων, η σκοτεινή φιγούρα που διασχίζει την πόλη μεταφέροντας μια βαλίτσα με ανομολόγητο περιεχόμενο. Ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας και διπλωματούχος μηχανικός, μας δίνει ένα σύγχρονο ελληνικό μυθιστόρημα γραμμένο με ξεχωριστό ύφος και συνδυάζοντας το φανταστικό με το πραγματικό σε ένα κόσμο που ούτως ή άλλως συχνά αυτά τα δύο καταλήγουν μπερδεμένα.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, 2-7-2006, ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

(Από την πρώτη σελίδα των προτάσεων της εφημερίδας για το καλοκαίρι...)

GAME OVER

ΦΩΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΝΤΗΣ

Ξενόγλωσσος τίτλος για ένα βιβλίο που αναφέρεται στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.
Και μάλιστα με ιδιαίτερα επιτυχή τρόπο.
Ο κόσμος των μεγάλων επιχειρήσεων στη χώρα μας, στην εποχή των νέων τεχνολογιών και των μεγάλων έργων, ο ανταγωνισμός των στελεχών που αγωνίζονται για την αναρρίχηση αλλά και ο κυνισμός των επιτυχημένων δεν αποτελούν μονοπώλιο της ξένης λογοτεχνίας,
Η εμφάνιση όλων αυτών των συμπτωμάτων στην Ελλάδα είναι το θέμα του βιβλίου και η κυριότερη επιτυχία του.

EURO 2 DAY, 28-6-2006, ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Euro2day in life: ΕΝΤΕΧΝΩΣ

Συγγραφικό ρεπορτάζ για ένα... game over

Από τον Χρήστο Ζαρίφη

Υπάρχουν κάποια βιβλία που αντλούν την αξία τους όχι τόσο απ΄ αυτές καθεαυτές τις λογοτεχνικές τους επιδόσεις όσο από τη μαρτυρία που προσφέρουν για συγκεκριμένες καταστάσεις, πράγματα και συμπεριφορές. Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκει το βιβλίο του Φώτη Καλαμαντή ”Game Over”.

Ο Βασίλης, ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, ξεκινά μια καινούργια καριέρα ως πωλητής σε εταιρεία internet. Η διαδρομή του στον χώρο ξεκινά απ’ την ”ηρωική” εποχή της διάδοσης των νέων τεχνολογιών στην αγορά και φτάνει μέχρι την πιο σύνθετη (ας πούμε σημερινή), όπου τα πάντα προσφέρονται εν αφθονία.Παράλληλα με τα ”επαγγελματικά” περιστατικά, παρακολουθούμε και την προσωπική διαδρομή ενός ανθρώπου που προσπαθεί να αυτονομηθεί, να αποστασιοποιηθεί και αυτοκαθοριστεί εκ νέου.Το ”δυνατό” σημείο του βιβλίου είναι τα ”επαγγελματικά” περιστατικά. ....

...... Αυτό που στην προκειμένη περίπτωση δίνει στη μαρτυρία διπλή αξία είναι το γεγονός ότι αφορά έναν χώρο που υπαινίσσεται (και υπόσχεται ταυτόχρονα) στους αμύητους αρκετή ”χλιδή” και δράση αντίστοιχη αυτής των... αμερικανικών ταινιών. Η ελληνική (δηλαδή… βαλκανική) πραγματικότητα, όπως αποδίδεται στο βιβλίο, είναι πολύ πεζή...

Στα συν του βιβλίου η αβίαστη ροή και η απλή γραφή. ....

....Εν κατακλείδι, ένα βιβλίο που θα διαβαστεί εύκολα και γρήγορα και που πολλές φορές θα εκπλήξει ή θα προκαλέσει το χαμόγελο για όσα (μπορεί να) συνέβησαν ή συμβαίνουν στην αγορά νέων τεχνολογιών.

7 ΜΕΡΕΣ TV, 16-6-2006, ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Βιβλίο

Game Over

Συγγραφέας:
Φώτης Καλαμαντής

Ο Βασίλης Δελμούζος, λίγο μετά τα σαράντα, και ενώ είναι επιτυχημένος επαγγελματικά, με δική του εταιρία ηλεκτρομηχανολογικών μελετών, συνεχίζει να ψάχνεται. Δεν εμπιστεύεται τους φόβους της γυναίκας του και είναι αποφασισμένος να μπει στο παιχνίδι των νέων επιχειρήσεων και τεχνολογιών και να παίξει με τους δικούς του όρους.. Στην αρχή είναι ενθουσιασμένος. Ένας καινούργιος κόσμος, λίγο άξεστος, λίγο μονοδιάστατος, αρκετά αλήτικος, χωρίς αναστολές, που τον ιντριγκάρει και τον ελκύει. Ο Δελμούζος, με άλλες καταβολές, προερχόμενος από μι άλλη εποχή με άλλη αισθητική και διαφορετική πολιτική ευαισθησία, πιστεύει ότι θα μείνει αλώβητος και θα μπορέσει να «την κάνει» όταν βρει τα δύσκολα. Όμως, μπαίνει όλο και βαθύτερα στο παιχνίδι και ίσως δεν θα μπορέσει να σωθεί από τον τυφώνα που ο ίδιος προκάλεσε…
Ο συγγραφέας δημιουργεί έναν εκπληκτικά ολοκληρωμένο ήρωα και μια συναρπαστική ιστορία.
Με χιούμορ, αμεσότητα, ζωντάνια.

Εκδόσεις Κριτική.

"Το πρώτο ΘΕΜΑ", 12-6-06, Παρουσίαση

Στο «Πρώτο ΘΕΜΑ» της Κυριακής 12-6-2006, στη σελίδα «Η Ζωή μας Βιβλίο» της ΤΙΝΑΣ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ, αναφέρεται:

Νεες εκδόσεις

ΦΩΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΝΤΗΣ

“GAME OVER”, ΚΡΙΤΙΚΗ, 2006

Λίγοι είναι οι μυθιστοριογράφοι σήμερα – και ειδικά στην Ελλάδα – οι οποίοι καταπιάνονται με θέματα σύγχρονων τεχνολογιών και θίγουν τα κακώς κείμενα στον κόσμο των επιχειρήσεων. Είτε επειδή δεν διαθέτουν τις απαραίτητες βιωματικές εικόνες είτε εξαιτίας μιας υπόγειας σύγκρουσης ανάμεσα στις θεωρητικές ενατενίσεις και στα τεχνολογικά επιτεύγματα, το σίγουρο είναι ότι ο συγκεκριμένος κόσμος παραμένει λογοτεχνικά άγνωστος. Κάτι πάει να γίνει τελευταία από μια σειρά Βρετανούς συγγραφείς, αλλά στην Ελλάδα το θέμα παρέμενε μέχρι πρότινος ταμπού.
Και ο πρωτοεμφανιζόμενος κ. Φώτης Καλαμαντής έκανε την έκπληξη. Είπε τα πράγματα με το όνομά τους και επικαλέστηκε θέματα που απασχολούν τους πάντες (αναλγησία του καπιταλιστικού συστήματος, ανταγωνισμός στο χώρο εργασίας κ.λπ.) με τρόπο ακριβή και μυθιστορηματικό. Έτσι ακόμη και αν κανείς αγνοεί το συγκεκριμένο τομέα, δεν μπορεί παρά να ταυτιστεί με τον ήρωα που βρίσκεται σε μια υπαρξιακή δίνη εξαιτίας ενός οριοθετημένου και απολύτως ανταγωνιστικού συστήματος. Πώς μπορεί κανείς να διατηρήσει τις αντιστάσεις του σε μια εποχή μαζικής ταύτισης; Και τι θέση έχουν προσωπικές αξίες και ιδανικά, όταν προτεραιότητα έχει η άμεση επιτυχία;
Αυτά και άλλα πολλά θα αναρωτηθεί κανείς με τον ήρωα διαβάζοντας το πρώτο αυτό βιβλίο (ελπίζουμε να ακολουθήσουν κι άλλα) του κ. Καλαμαντή. Ένα βιβλίο γραμμένο χωρίς λογιοσύνες και φιοριτούρες, με τρόπο εύληπτο και παραστατικό.

MARKETING WEEK, 12-6-2006, ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Marketing Week

Φώτης Καλαμαντής

Game Over

Εκδόσεις Κριτική, 2006
Σελ. 320 * Τιμή: 12 ευρω

Ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, ετών σαράντα και κάτι, παγιδευμένος στη ρουτίνα του καθημερινού επαγγελματικού και οικογενειακού μηχανισμού του, αναζητάει το «κάτι καινούργιο» που θα του δημιουργήσει νέα ενδιαφέροντα. Και το βρίσκει, στο περιβάλλον μιας καιροσκοπικής εταιρίας. Αρχικά διασκεδάζει, αλλά στη συνέχεια συνειδητοποιεί ότι έχει πέσει σε μια καινούργια παγίδα, στην οποία οδήγησε τον εαυτό του ο ίδιος. Το μυθιστόρημα του Φώτη Καλαμαντή συνδυάζει την πλοκή – με αρκετά απρόοπτα – με την ψυχογραφία ενός αντιπροσωπευτικού χαρακτήρα της γενιάς του ’50 αλλά και με το σημερινό «επιχειρηματικό περιθώριο».
Στρωτή γραφή και σφιχτοδεμένη εξέλιξη, για τους φίλους του σύγχρονου ελληνικού μυθιστορήματος.
Μ.Γ.

ATHENS VOICE 1-6-2006, Συνέντευξη

www.athensvoice.gr/93/2844/7/7/7/showdoc.html

Tεχνικές επιβίωσης στο σκληρό κόσμο της αγοράς...
Της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ

Μικρομεσαίοι κυνικοί πωλητές και αδίστακτα στελέχη επιχειρήσεων «ζουν και πεθαίνουν στην Αθήνα» με φόντο το σκληρό μπερδεμένο κόσμο των νέων τεχνολογιών και των σύγχρονων επιχειρήσεων. Αυτό είναι το σκηνικό του “Game Over” (Εκδ. ΚΡΙΤΙΚΗ), ενός βιβλίου που είναι φανερό ότι έχει γραφτεί «από μέσα».
Ποιος είναι όμως ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας Φώτης Καλαμαντής που κατάφερε να γράψει το πιο real life κι ενδιαφέρον βιβλίο του μήνα;
01-06-2006

Το να γράφεις ένα μυθιστόρημα είναι χάσιμο χρόνου;
Το να έχεις ένα μυθιστόρημα να γράψεις και να μην το γράφεις είναι χάσιμο χρόνου. Και για τον συγγραφέα, αν το υλικό υπάρχει, κάθε λεπτό που περνάει χωρίς να αποτυπώνονται λέξεις στο χαρτί, αυτό είναι χάσιμο χρόνου.
Πώς αποφασίσατε να γράψετε μυθιστόρημα;
Πάντα έγραφα και κάποια στιγμή αποφάσισα να το κάνω καλά. Το αποφάσισα γιατί ήμουν βέβαιος ότι είχα τι να πω κι ότι μπορούσα να το κάνω με τρόπο ώριμο και ρεαλιστικό που δε θα αναδίδει αίσθηση πρωτόλειου. Και ήμουν σίγουρος ότι το υλικό του GAME OVER έχει έντονο ενδιαφέρον, αφού αφορά τις νέες τεχνολογίες, το πιο περιπετειώδες κομμάτι της σύγχρονης ζωής τα τελευταία χρόνια, που ενώ εξελίσσεται συνεχώς γύρω μας και έχει αρχίσει ήδη να αποκτά μια ιστορικότητα, παρ’ όλα αυτά δεν έχει ακόμη περιγραφεί σχεδόν καθόλου ή περιβάλλεται από έναν εν πολλοίς ανακριβή μύθο!
Το βιβλίο μοιάζει να περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία. Ο κεντρικός ήρωας, ο Βασίλης, είστε εσείς ή δημιουργήσατε ένα χαρακτήρα από το μηδέν;
Ο Ian Fleming που έγραψε τον James Bond εργάστηκε για τις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι, όπως ο ήρωάς του, τελείωνε τη μέρα του σε ένα ταχύπλοο αγκαλιά με την Ούρσουλα Άντρες και με φόντο το ηλιοβασίλεμα στις Μπαχάμες! Ο ήρωας του βιβλίου μου ζει πράγματα που έχω ζήσει εγώ όπως και πράγματα που έζησαν κάποιοι φίλοι, και δεν του συμβαίνει τίποτα που δεν μπορεί να συμβεί σε κάποιον σήμερα. Άλλωστε αυτός δεν είναι ο ρόλος της λογοτεχνίας; Να προσφέρει καταστάσεις και χαρακτήρες αναγνωρίσιμους, αλλά όχι αναγκαστικά πραγματικούς!
Ένα πράγμα που μου άρεσε στο βιβλίο είναι ότι μοιάζει σαν εγχειρίδιο του «καλού πωλητή», το γράψιμό σας είναι άμεσο, ρεαλιστικό, απρόβλεπτο όπως και οι «πωλήσεις». Τα έχετε ζήσει όλα αυτά που περιγράφετε;
Μερικά ναι, τα έχω ζήσει και άλλα τα έχουν ζήσει –και τα ζούν- ένα πλήθος φιλότιμων ανθρώπων, νέων κυρίως, σε μια χώρα που η παραγωγή έχει υποχωρήσει δραματικά προς όφελος της αγοράς υπηρεσιών.
Θα θέλατε να ζήσετε μόνο από τη συγγραφή βιβλίων ή θα εξακολουθήσετε να ασκείτε το επάγγελμά σας; (ποιο είναι αυτό;)
Εργάζομαι σε εμπορικό τμήμα μιας μεγάλης εταιρίας νέων τεχνολογιών. Είμαι ενθουσιασμένος με τη δουλειά μου γιατί οι νέες τεχνολογίες κατεδαφίζουν συστηματικά τον 20ο αιώνα χτίζοντας στη θέση του τον 21ο, μέσα από μια διαδικασία που δεν είναι αναίμακτη και ενέχει όλα τα ανατρεπτικά συστατικά της ρήξης, κι αυτό το βρίσκω συναρπαστικό!
Θα συνεχίσω να γράφω λοιπόν βιβλία, επειδή απολαμβάνω το γράψιμο, χωρίς να έχω αναγκαστικά στόχο να ζήσω από τη συγγραφή.
Ο ήρωάς σας έχει λίγο πολύ μια φιλοσοφία τύπου «γενιά Πολυτεχνείου». Ο κόσμος -real life- που αντιμετωπίζει είναι ο κόσμος του marketing. Εσείς έχετε κάποια προσωπική φιλοσοφία;
Πιστεύω ότι ζούμε σε μια εντυπωσιακή εποχή και τα τελευταία 10 χρόνια ήταν ιδιαίτερα θεαματικά! Μέσα σ’ αυτά άλλαξε η χιλιετία, ο καπιταλισμός ξαναβαφτίστηκε και τώρα λέγεται «παγκοσμιοποίηση» και «οικονομία της αγοράς» και οι νέες τεχνολογίες διήθησαν αποφασιστικά όχι μόνο τον τρόπο ζωής αλλά και σκέψης. Θεωρώ ότι είναι μεγάλη επιτυχία και προκλητικός στόχος να ισορροπεί κανείς επιδέξια στην κόψη: Αφομοιώνοντας χωρίς συμπλέγματα τον νέο τρόπο ζωής, μη διστάζοντας να τον αποκαλέσει life style, και εφαρμόζοντας σ΄αυτόν κώδικες συμπεριφοράς που του υπαγορεύει η εσωτερική του συγκρότηση. Πιστεύω ότι οι «Οδηγίες Χρήσης» στην εποχή μας πρέπει οπωσδήποτε να ξαναγράφονται κάθε μέρα, όμως αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, θέλει εξάσκηση. Όσο για το «γενιά Πολυτεχνείου» ο ήρωάς μου θα γινόταν πολύ σκεπτικός ακούγοντας τον όρο…
Οι πωλήσεις είναι κάτι ανάμεσα σε παιχνίδι και επάγγελμα; Η συγγραφή το ίδιο; Είναι χρήσιμες για τον συγγραφέα οι «τεχνικές» πωλήσεων για να προωθήσει το βιβλίο του;
Να μια χαρακτηριστική ευκαιρία ανάδειξης των business rules! Οι ιδιότητες της παραγωγής, του μάρκετινγκ και των πωλήσεων δεν πρέπει να συγχέονται. Ο συγγραφέας είναι η «παραγωγή» και με την προϋπόθεση ότι δεν έχει γράψει κάτι κατά παραγγελία, μαστορεύει το έργο του και επαφίεται για τα υπόλοιπα στις ικανότητες του εκδότη του που θα φροντίσει για την προώθηση του βιβλίου – «προϊόντος». Υπάρχουν βιβλία με «ενσωματωμένο» κάποιο μάρκετινγκ, γραμμένα για να καλύψουν διαπιστωμένες ανάγκες μιας συγκεκριμένης αγοράς, όμως για το GAME OVER ο συγγραφέας ορκίζεται ότι δεν υπήρχε καμία τέτοια πρόθεση!
Ο Βασίλης όσο κι αν κριτικάρει τον «χύμα» κόσμο των πωλήσεων, δείχνει και μια τρυφερότητα γι’ αυτόν, για τους πωλητές. Αξίζουν την τρυφερότητά μας;
Ο Βασίλης πιστεύει ότι οι πάντες αξίζουν την τρυφερότητά μας και νιώθει τρυφερότητα για τους πωλητές, για τους συνεργάτες, για τον περίγυρο όλο, ακόμη και για τον πιο ευρύ, όπως για τους άγνωστους, εργατικούς ανθρώπους που περπατάνε σκυφτοί στην Ομόνοια με μια σακούλα ψώνια μασουλώντας μια τυρόπιτα. Αλλά αυτό δεν είναι επεξεργασμένη στάση ζωής. Είναι αποτέλεσμα του εσωτερικού εξοπλισμού του καθένα, του ανθρωπισμού και της ευαισθησίας της ψυχής του. Και ο Βασίλης είναι ευαίσθητος χωρίς να χάνει την εστίαση στα σκληρά γεγονότα! Αυτό μάλλον είναι και το χαρακτηριστικό που κάνει το Βασίλη ενδιαφέροντα ήρωα πολλαπλών «αναγνώσεων»…
Είναι σαν μια επίθεση στον άγριο κόσμο της αγοράς και των εταιρειών; Τελικά αυτός είναι ο κόσμος μας;
Όχι, δεν είναι επίθεση στον κόσμο της αγοράς. Είναι λάθος να αποδίδονται στις εταιρίες οι στρεβλώσεις και οι αδικίες που προφανώς πρέπει να καταλογιστούν στις κυβερνήσεις. Οι εταιρίες έχουν συσταθεί για να παράγουν κέρδος με τους όρους που θέτουν οι νομοθεσίες κι όποια εταιρία δεν κάνει ακριβώς αυτό είναι κακή εταιρία και δεν θέλουμε να δουλεύουμε γι’ αυτή! Και οι τίμιοι και σοβαροί παίκτες είναι αυτοί που παίζουν σύμφωνα με τους κανόνες, έχοντας παράλληλα γνώμη γι αυτούς. Τέτοιος παίκτης είναι ο Βασίλης: Δεν απορρίπτει την εποχή του αλλά δεν δέχεται να υπογράψει συλλήβδην κι όλες τις συμβάσεις που του παρουσιάζει η εποχή αυτή.
Ο ήρωας «διαλέγει» κόσμο;
Ο Βασίλης δεν θέλει να διαλέξει κόσμο, θέλει να είναι ο μαέστρος της ισορροπίας! Με τα δύσκολα τα ‘χει βάλει ο Βασίλης, δεν βρίσκετε;

ELLE, Ιούνιος 2006, Συνέντευξη

Συζητώντας με ένα συγγραφέα...

ΦΩΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΝΤΗΣ

Game Over
(εκδ. ΚΡΙΤΙΚΗ)

Πρώτο μυθιστόρημα του Φώτη Καλαμαντή, ενός συγγραφέα που εμφανίζεται με θέμα πρωτότυπο. Με επίκεντρο τον κόσμο των σύγχρονων τεχνολογιών, ο ήρωας του βιβλίου, σε μια κρίση μέσης ηλικίας, μπλέκεται στο κύκλωμα εταιρείας που πουλάει πλασματική διαφήμιση στο internet.

ELLE: Εμπλέκεστε επαγγελματικά με τις σύγχρονες επιχειρήσεις και τις νέες τεχνολογίες. Τι σας έκανε να μπείτε τώρα στον κόσμο της λογοτεχνίας;
ΦΩΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΝΤΗΣ: Η ανάγκη αποτύπωσης ενός περιβάλλοντος το οποίο έχει δημιουργηθεί τα δέκα τελευταία χρόνια και που μοιάζει περισσότερο με ρωμαϊκή αρένα παρά με την Ντίσνεϋλαντ.
ELLE: Μα υπάρχουν πραγματικά αυτές οι εταιρείες που πουλάνε αέρα;
Φ.Κ.: Η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα παραγωγής, αλλά παροχής υπηρεσιών. Αυτές οι υπηρεσίες είναι άυλες. Δεν τις απαξιώνω, αλλά μια αγορά που ωρίμασε άγρια, όπως η δική μας, ευνόησε τις εταιρείες της αρπαχτής.
ELLE: Μόνο στην Ελλάδα συνέβη αυτό?
Φ.Κ.: Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, τίποτα πια δεν είναι μόνο Ελληνικό. Όλες οι δομές έχουν επηρεαστεί. Δεν μπορείς πλέον να πηγαίνεις με εξήντα στη δεξιά λωρίδα. Θα σε ξεπεράσει το ρεύμα. Η ζωή κινείται με ταχύ μοντάζ όπως στα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
ELLE: Έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα από τις δεκαετίες του ’80 και του ’70…
Φ.Κ.: Η αλλαγή είναι τεράστια και καλούμαστε να πάρουμε θέση. Ή θα γίνει κανείς ένας μελαγχολικός γκουρού που απλώς θα παρατηρεί ή θα πάρει μέρος στη νέα κατάσταση. Ο καθένας πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική του με βάση το αλλαγμένο πλαίσιο…

ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ - ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: "ΝΕΟ", 15-5-06

“Game Over!”

Χριστόφορος Κάσδαγλης
xkas@forthnet.gr

Σκηνές από έναν κόσμο που ζει για το "business plan", για τη δημιουργία "value", για την τήρηση των "deadlines" ή, έστω, για μια πειστική εξήγηση του λόγου για τον οποίο δεν έγιναν σεβαστά.

"...Έγιναν συστάσεις και αντάλλαξαν κάρτες, πράγμα που πήρε κανένα τέταρτο. Στο τέλος ο Βασίλης βρέθηκε με ένα μάτσο κάρτες που δεν ήξερε τίνος ήταν η κάθε μια, φαντάστηκε ότι το ίδιο συνέβαινε με όλους. Σύμφωνα με τις κάρτες δεν υπήρχε κανένας που δεν ήταν 'κάτι-μάνατζερ', δεν εντυπωσιάστηκε, όλες οι συναντήσεις που έπαιρνε μέρος τα τελευταία χρόνια έτσι ήταν, πιτσιρικάδες που κάποιοι τους είχαν γεμίσει το κεφάλι με υποσχέσεις ότι κάποτε τους περίμενε μια θέση στο Διοικητικό Συμβούλιο. Μέχρι τότε έπρεπε να δουλεύουν 12 ώρες την ημέρα για ψίχουλα, να μην κλείνουν το εταιρικό κινητό ποτέ και να οδηγούν με προσοχή το Fiat Punto που τους χορηγούσε η εταιρία...".
Σκηνές γνώριμες, έτσι; Σκηνές από έναν κόσμο που ζει για το "business plan", για τη δημιουργία "value", για την τήρηση των "deadlines" ή, έστω, για μια πειστική εξήγηση του λόγου για τον οποίο δεν έγιναν σεβαστά.
Πρόκειται για απόσπασμα από το λογοτεχνικό έργο του Φώτη Καλαμαντή "Game Over" (δείτε επίσης και το blog: http://gamenotover.blogspot.com/). Κυκλοφόρησε τον Απρίλιο, από τις εκδόσεις "Κριτική". Ο ήρωας του βιβλίου αφήνει σε δεύτερη μοίρα την καλοστρωμένη επιχείρησή του παρασυρμένος από τη νοσηρή περιέργεια να ζήσει στον "πραγματικό κόσμο", όπου πραγματικός κόσμος είναι μια ομάδα πωλητών που προσφέρει προβολή μέσω Internet σε ανυποψίαστους μικρομεσαίους. Πέφτει με τα μούτρα σ' αυτή την παράλληλη καριέρα, αφομοιώνει όλα τα κόλπα των πωλήσεων, πουλάει html σελίδες για μεταξωτές κορδέλες, ανεβαίνει τα σκαλιά της ιεραρχίας, ώσπου... η φούσκα σπάει. Αντί να επιστρέψει στον τακτοποιημένο κόσμο από όπου προέρχεται, ακολουθεί τους συναδέλφους του σε μια σοβαρή εταιρεία νέας τεχνολογίας που χρειάζεται τις δεξιότητες και τα πελατολόγιά τους. Εκεί, όμως, τα πράγματα σοβαρεύουν...
Λογοτεχνικό έργο; Ανεπιφύλακτα ναι! Είχα την ευκαιρία να το διαβάσω προτού πάει στο τυπογραφείο, κι αυτό που με κέρδισε δεν ήταν η καλλιέπεια του λόγου, τα κλασικά τερτίπια της λογοτεχνικής μανιέρας και οι φιλολογικές παραπομπές, αλλά αντιθέτως η ωμή αγοραία αφηγηματική ροή, η παράξενη διπλή και τριπλή υπόσταση του ήρωα, ο ρεαλισμός των αναμνήσεων και των συνειρμών του. Πρώτες ύλες, δηλαδή, μιας λογοτεχνικής αφήγησης, και όχι μιας αφήγησης που καταφεύγει σε στάνταρ νόρμες για να παραστήσει τη λογοτεχνική. Χρειάζεται θάρρος για να γράψεις έτσι, ιδίως αν δεν είσαι γνωστός συγγραφέας με καμιά δεκαριά τίτλους στο βιογραφικό σου, αλλά κάποιος που δοκιμάζει για πρώτη φορά να... εκδοθεί.
Ο Φώτης ανήκει στην επιχειρηματική πιάτσα. Παράλληλα, στον ελεύθερο χρόνο του, γράφει. Κατορθώνει να κινείται και στα δύο αυτά παράλληλα σύμπαντα χωρίς ποτέ να μπερδεύει τα πράγματα μεταξύ τους. Ο ίδιος λέει ότι υπάρχει μια μεμβράνη που τα διαχωρίζει. Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, όμως, όταν μια μεμβράνη μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο υγρά η πίεση των οποίων είναι διαφορετική, τότε τα υγρά τη διαπερνούν εκατέρωθεν έως ότου η πίεση να εξισορροπηθεί. Το φαινόμενο αποκαλείται όσμωση ή διαπίδυση - δεν θυμάμαι ακριβώς. Έτσι, η μεμβράνη εξακολουθεί να υφίσταται αλλά η αφήγηση κερδίζει σε δόσεις ρεαλισμού, χωρίς ποτέ να αντιγράφει την πραγματικότητα.
Κάποια ειδικά έντυπα του χώρου έσπευσαν να ενημερώσουν για το νέο βιβλίο που εξέδωσε "ένας από μας". Καλοπροαίρετα οπωσδήποτε, το Game Over παρουσιάστηκε περίπου σαν ένα πρωτότυπο εγχειρίδιο πωλήσεων: ''Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα το οποίο αναφέρεται στο πώς καταφέρνει (ή μη) ένας σαραντάχρονος να εργαστεί σε μια εταιρεία υψηλής τεχνολογίας με σύγχρονες μεθόδους μάνατζμεντ και τριαντάχρονους μάνατζερς" / Net Fax, 10.4.2006. Ίσως. Κανένα όμως εγχειρίδιο πωλήσεων δεν πρόκειται να σε παραπέμψει σ' ένα επαρχιώτικο μπαρ όπου "μύριζε κάτι ανάμικτο σαν άχυρο και νυχτολούλουδο και σταύλος...". Σε κανένα εγχειρίδιο πωλήσεων δεν θα διαβάσεις ότι "...μέσα απ' το σιγανό ρυθμικό υπόβαθρο που είχαν στήσει όλα τα όργανα αναδύθηκε ένας βελούδινος και μαζί οξύς ήχος, ένα άκουσμα σαν κλάμα και ταυτόχρονα ρωμαλέο, φωτεινό και σκοτεινό μαζί, μια μελωδία που ο Βασίλης ένιωσε να τον αγγίζει σε τρωτά σημεία σαν ανάμνηση πολύ παιδικής ηλικίας".

EXODOS - Παρουσίαση

exodos

(http://www.myworld.gr/browse/19850)

Game Over

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 7-5-2006

Στη 2η σελίδα της Οικον. Καθημερινής της Κυριακής 7-5-2006, στο κύριο άρθρο του "ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΚΟΠΕΥΤΗ", υπάρχει σε ένθετο πλαίσιο με τίτλο "ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ" το ακόλουθο:

ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ
«Όχι άλλη χαζοκουβέντα και ψευτοευγένειες! Στο ψητό: Δεν έχω έρθει για βίζιτα κύριε πώς-σε-λένε, και θα σου κάνω τη χάρη να σου διαθέσω το χρόνο μου μόνο αν βεβαιωθώ ότι θα τον πληρώσεις, εντάξει; Κι απομακρύνετε τα γυναικόπαιδα το καλό που σας θέλω, γιατί εδώ μιλάνε οι άντρες για λεφτά και τίποτα δεν αποκλείεται καριόλες, μπορεί να χυθεί αίμα!» Αυτές οι σκέψεις γέμιζαν το κεφάλι του Βασίλη, πόσο ήταν σοβαρές δεν ήξερε, καθώς ήταν σε μια κατάσταση σχεδόν ευφορίας, είχε γεμίσει έμπνευση και ιδέες γιατί...Ναι, αλήθεια, γιατί νιώθω έτσι; σκέφτηκε. Κι αμέσως του ήρθε και η απάντηση: Γιατί γουστάρω ρε! Γουστάρω απίστευτα, τρελαίνομαι και θέλω να το κάνω κι εγώ αυτό, να βγω απ’ τη γυάλα και να παίξω κι εγώ σ’ αυτό το παιχνίδι που είναι για σκληρά αγόρια και παίζουμε με λεφτά αληθινά, χιλιάρικα, πεντοχίλιαρα αληθινά, όχι της Μονόπολης!
Φώτης Καλαμαντής
Game Over

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ & GAME OVER

Το ακόλουθο απόσπασμα από το "GAME OVER" αφιερώνεται στις φοιτητικές εκλογές...

...σκεφτόταν ότι δεν είχε νόημα να το βλέπει έτσι, παραμονές του millennium είναι, έλεγε μέσα του, τα πράγματα αλλάζουν δραματικά, αφού πάμε σε μια νέα μορφή των πραγμάτων, τα ’βλεπε ο Βασίλης πώς άλλαζαν όλα, σε κάποιο βαθμό του άρεσε κιόλας η τροπή που έπαιρναν τα πράγματα, που ήταν πιο φιλελεύθερα, λιγότερο ψυχαναγκασμένα, χωρίς εκείνα τα παλιά «υψηλά καθήκοντα» και «ηθικά χρέη», μήπως αυτή δεν ήταν μια μορφή ελευθερίας, μια νίκη κερδισμένη για τις κοινωνίες μέσα από τα άγχη και τις ανησυχίες του παρελθόντος; Τι δηλαδή, είναι το άγχος αυτοσκοπός; Έπρεπε για πάντα να σέρνονται οι πιτσιρικάδες στις ξεπεσμένες καφετέριες μυξοκλαίγοντας για τον εκφυλισμό της κοινωνικής συνοχής, την απο-πολιτικοποίηση και την αντιπνευματικότητα της εποχής; Κατάληγε ότι δεν υπήρχε νόημα στην επανάληψη εκείνου του μοντέλου του παλιού, που έζησε ο ίδιος, αλλά αισθανόταν και κερδισμένος που το ’χε ζήσει, αφού έτσι είχε μια αίσθηση ιστορικότητας για την Ελληνική κοινωνία τα τελευταία τριάντα χρόνια. Είχε ξοδέψει δυό τρείς δεκαετίες, αλλά είχε κερδίσει τη μεγάλη εικόνα, έτσι πίστευε και του άρεσε, γιατί τον βοηθούσε να τοποθετηθεί στον κόσμο με γνώση κι όχι με διαίσθηση… Από την άλλη πάλι, έλεος! Όχι άλλη Άννα Βίσση!

ΚΑΙ Η ΑΦΟΡΜΗ...

Το πολυσυζητημένο βιβλίο της Corinne Maier “Bonjour Paresse” κυκλοφόρησε πέρυσι και στη γλώσσα μας με τίτλο «Καλημέρα Τεμπελιά». Πρόκειται για ένα παγκόσμιο best seller, που ασχολείται με την περιγραφή όλων των πτυχών του περιβάλλοντος των σύγχρονων εταιριών και δεν παραλείπει να δώσει και συμβουλές επιβίωσης σε όποιον ζει κι εργάζεται μέσα σ’ αυτές.
Ανάμεσα σε άλλα η συγγραφέας αναφέρει:

«Το διαδίκτυο το ξέρουμε! Περνάμε ώρες σ’ αυτό το γραφείο, απασχολημένοι καθώς είμαστε να βρούμε ουσιαστικές πληροφορίες σχετικά με τη μέση θερμοκρασία του νερού στο Πουάντ-α-Πίτρ ή σχετικά με το ψάρεμα με μύγα στο Λοτ!»

«…ο μοντέρνος μάνατζέρ μας δεν πιστεύει σε τίποτα. … δεν παθιάζεται για καμιά αιτία και δε νιώθει πίστη για την επιχείρηση όπου προσφέρει τις υπηρεσίες του. Ελάχιστα ενδιαφέρεται να γίνει καλά η δουλειά αφού, κατά βάθος, το ιδανικό που έχει περί επιτυχίας είναι κενό.»

«Τι ξέρει να κάνει το στέλεχος; Στην πραγματικότητα τίποτε ακριβώς. Είναι ένας «ανειδίκευτος», κατέχει τα γενικά προβλήματα, και από αυτά μόνο κάποια και από μακριά. …. Ο τύπος δεν εμβαθύνει ποτέ, είναι άχρηστο. … Ας το πούμε ξεκάθαρα, το βασικό στέλεχος είναι εντελώς αμόρφωτο. … Για το στέλεχος αυτό, η γενική κουλτούρα είναι ένα καλό εργαλείο για να κάνει τον έξυπνο στις κοσμικές βραδιές.»

«Τα υψηλού επιπέδου στελέχη μας δεν είχαν ποτέ το χρόνο να διαβάσουν Μισέλ Φουκό, να ακούσουν μια όπερα του Μότσαρτ ή να δουν μια ταινία του Φελίνι.»

«Του μηχανικού του αρέσει να λύνει προβλήματα και, όταν δεν υπάρχουν, τα δημιουργεί ο ίδιος».

«Μη βγαίνετε ποτέ στο διάδρομο χωρίς φάκελο υπό μάλης. Οι υπάλληλοι που τα χέρια τους είναι γεμάτα φακέλους δείχνουν ότι πηγαίνουν σε σημαντικές συναντήσεις. Κυρίως μην αμελείτε ποτέ να παίρνετε αρκετούς φακέλους το σπίτι το βράδυ, ώστε να δίνετε έτσι την ψευδή εντύπωση ότι κάνετε υπερωρίες».

«Μπορείτε, επίσης, να περνάτε τις ώρες σας στις συσκέψεις μαζεύοντας πληροφορίες που θα τις κυκλοφορείτε ξανά, χωρίς να τους προσθέτετε καμία επιπλέον αξία, επειδή αυτό είναι δουλειά».

Όλο το βιβλίο κινείται στο ίδιο ύφος μεταξύ κυνικού χιούμορ και δογματικών αφορισμών, αποτελώντας ένα manual τεμπελιάς 210 σελίδων. Το εγχειρίδιο αυτό, μας λέει ότι αυτό που κάνετε εσείς κι εγώ κερδίζοντας το νοίκι μας και το ψωμί μας, είναι απίστευτη βλακεία και μας προτείνει «έξυπνους τρόπους» για να «επιβιώσουμε» κοροϊδεύοντας το «σύστημα».
Ας αρχίσουμε λοιπόν να το εφαρμόζουμε σε όλη την κλίμακα: Η καθαρίστρια θα κοιτάζει γύρω μήπως την βλέπει κανένας κι ύστερα θα ψεκάζει απλώς πότε πότε με αποσμητικό spray την τουαλέτα, τα μεσαία στελέχη θα παίζουν τάβλι στο Internet κι ο Διευθύνων Σύμβουλος θα είναι χαμένος μέσα σε μια θάλασσα τυπωμένων υπομνημάτων που θα κρύβει επιδέξια το sudoku που λύνει σήμερα. Το βράδυ όλοι θα πηγαίνουν σπίτι και θα διαβάζουν μετά μανίας Φουκό και Ντεριντά για να μη μείνουν σε όλη τους τη ζωή εντελώς μαλάκες όπως τους θεωρεί η συγραφέας.
Όταν το μαγαζί αναπόφευκτα θα φουντάρει, κανένα πρόβλημα… Μπορούμε να τρώμε το θρίαμβό μας, εκτός αν το manual προβλέπει υποτροφία για τους αριστούχους οπότε προφανώς κάθε μήνα θα παραλαμβάνουμε ένα χορταστικό έμβασμα από την κυρία Maier που θα καμαρώνει τους μαθητές της από εκεί που βρίσκεται αραγμένη αναπαυτικά στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης!
Αλλά και ο πιο αφελής δεν θα εμπιστευόταν την τύχη του στα χέρια και τις υποδείξεις ενός βαρετού εξυπνάκια. Θα διάβαζε ίσως το βιβλίο και πιθανότατα θα χαμογελούσε σε αρκετά σημεία αναγνωρίζοντας οικεία στιγμιότυπα. Δεν είναι όμως δυνατόν να περιγράφονται με μικροοικονομικούς όρους της δεκάρας φαινόμενα που και η μακροοικονομική είναι μικρή για να περιγράψει. Είναι λάθος να αποδίδονται στις εταιρίες οι στρεβλώσεις και οι αδικίες που προφανώς πρέπει να καταλογιστούν στις κυβερνήσεις! Οι εταιρίες έχουν συσταθεί για να παράγουν κέρδος λειτουργώντας με όρους που θέτουν οι εθνικές νομοθεσίες, και όποια εταιρία δεν κάνει αυτό ακριβώς είναι κακή εταιρία και δεν θέλουμε να δουλεύουμε γι αυτή. Αν οι νόμοι και οι όροι αυτοί είναι άδικοι – που συχνά είναι – οι ευθύνες ανήκουν στις κυβερνήσεις και αν ο κόσμος είναι αγράμματος, η αιτία είναι το σάπιο εκπαιδευτικό σύστημα. Πώς της ξέφυγαν αυτά της κυρίας Maier? Πιθανώς ήταν απορροφημένη να κοροϊδεύει τους εργοδότες της επινοώντας νέες τεχνικές λούφας κι εξαπάτησης, αλλιώς θα έβλεπε την άνοιξη του 2006 τις εκατοντάδες χιλιάδες των συμπατριωτών της να κατακλύζουν τους δρόμους και τις πλατείες του Παρισιού και να διαδηλώνουν όχι ένα μανιφέστο τεμπελιάς κατά του όποιου εργοδότη, αλλά μια ξεκάθαρα διατυπωμένη διαμαρτυρία προς την κυβέρνηση για συγκεκριμένους όρους της νομοθεσίας και για το χάλι της παιδείας!

Το σύγχρονο εταιρικό περιβάλλον δεν μοιάζει πολύ με αυτό που περιγράφει το βιβλίο της Corinne Maier, απεναντίας είναι μια αιματοβαμμένη αρένα όπου όλοι, σε όλα τα επίπεδα, από τον πρόεδρο του Δ.Σ. ως το θυρωρό, αγωνίζονται για την επιβίωση της επιχείρησης και τη δική τους επιβίωση μέσα σ’ αυτή. Και όσο κι αν διαπνέεται κανείς από όψιμα εφηβικό εικονοκλαστικό μένος, είναι τουλάχιστον αναίδεια να περιγράφει αυτή την αρένα των μονομάχων των Ρωμαϊκών χρόνων, με εκφραστικά στοιχεία που αρμόζουν μόνο στην περιγραφή της Ντίσνεϋλαντ…
Κι εσείς κι εγώ που ζούμε μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, δεν είμαστε αγράμματοι καραγκιόζηδες, αλλά τίμιοι και σοβαροί παίκτες, που σέβονται τους κανόνες ακόμη κι όταν έχουν άποψη για αυτούς!
Το GAME OVER βάζει αυτά τα πράγματα στη θέση τους.

GAME OVER

Το καινούργιο αυτό blog είναι αφιερωμένο στο μυθιστόρημα GAME OVER που το έγραψα το φθινόπωρο του 2005 και εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2006 από τις εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ.
Πολλοί με ρώτησαν γιατί το έγραψα, αλλά επειδή δεν είχα δώσει μέχρι σήμερα μια πλήρη και συγκροτημένη απάντηση, αισθανόμουν οτι τη χρωστούσα κι έτσι είναι το πρώτο πράγμα που δημοσιεύω!


Το θέμα του βιβλίου είναι όσα συμβαίνουν στις μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις νέων τεχνολογιών, Internet, IT κλπ. Γνωρίζοντάς το από πρώτο χέρι αισθάνθηκα την ανάγκη να το μοιραστώ και με άλλους που το ξέρουν εξίσου καλά αλλά και να το κάνω γνωστό σε όσους δεν υποψιάζονται την ύπαρξή του και τη σχετική πορεία των επιχειρήσεων αυτών μέσα στην Ελληνική σύγχρονη πραγματικότητα.
Η άγρια κι ανεξέλεγκτη ωρίμανση της καταπληκτικότερης αγοράς όλων των εποχών, αυτής των υπηρεσιών νέας τεχνολογίας, έγινε στην Ελλάδα από το 1995 μέχρι τις μέρες μας. Πολύς κόσμος απασχολήθηκε, λίγος ρίζωσε, περισσότεροι πέρασαν για να μείνουν λίγο μόνο. Στο σκληρό αυτό γήπεδο ακόμη δεν έχει φυτρώσει γκαζόν. Τους τελευταίους μήνες επιχειρήσεις έκλεισαν, άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους, μερικοί ακόμη και τη ζωή τους κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ναι, ο χώρος ακόμη είναι σκληρός…
Οι φίλοι μου που θα διαβάσουν το βιβλίο ας μην βιαστούν να αναγνωρίσουν πρόσωπα και καταστάσεις. Οι πρωταγωνιστές είμαστε όλοι εμείς και το περιβάλλον όλες οι εταιρίες που μας φιλοξενούν. Όλοι οι άνθρωποι και όλες οι εταιρίες είναι ένα σύνολο από προτερήματα και ελαττώματα, το ίδιο συμβαίνει και με τα πιο αγαπητά μας πρόσωπα, όμως δεν τα αγαπάμε λιγότερο γι αυτό!
Αυτός είναι ο λόγος που γράφτηκε αυτό το βιβλίο: Η αγάπη και η αφοσίωση στους φίλους συναδέλφους, προϊστάμενους, υφιστάμενους και ομόλογους και στις εταιρίες μας, όλες τις εταιρίες…
Αυτό που κάνουμε διαδίδοντας τις νέες τεχνολογίες δεν είναι μια ακόμη τεχνολογική επανάσταση. Είναι οριστική και ανέκκλητη ρήξη με το παρελθόν, μια ριζική ανατροπή που όμοια δεν έχει ξανασυντελεστεί στην ιστορία του ανθρώπου.
Οι άνθρωποι που απασχολούνται στην αγορά των ΤΠΕ, κατεδαφίζουν μεθοδικά τον 20o αιώνα και στη θέση του χτίζουν φιλότιμα με εντελώς νέα υλικά τον 21ο.
Θα γίνουν λάθη και η διαδικασία δεν είναι αναίμακτη.
Δεν είναι όμως καταπληκτικό αυτό που συμβαίνει;